باسمه تعالی  

همانطور که قبلا عرض کردیم  سه عامل در ناکامی انسان ها نقش عمده دارند 1) کم همتی 2)کم تدبیری و 3)ضعف اراده. وقت آن رسیده است که این عوامل را مورد بررسی قرار داده و علل و عوامل هریک را اندکی شرح دهیم هرچند ما نمی توانیم و نباید هم ادعا کنیم که کاملا این مباحث را مورد تجزیه و تحلیل صحیح  قرار داده ایم.

گر بریزی بحر را در کوزه ای                چند گنجد قسمت یک روزه ای  

درباره ی کم همتی که آن را مرادف تنبلی دانسته اند مباحث گوناگونی مطرح شده است ، برخی معتقدند که این خصلت خصیصه ی ذاتی بشر است و برخی آن را عارضه ی طبیعت می دانند زیرا همیشه ساختن و آباد کردن سخت تر از خراب کردن و نابودی است اما از آن جا که مجال طرح و بررسی دقیق آن نیست به طور گذرا از آن رد می شویم و وارد علل تنبلی می شویم .یکی از مهم ترین عوامل کم همتی که برخی از بزرگان ما آن را سرمنشأ هر خطا و گناه می دانند دوستداری دنیا و عافیت طلبی است.امام صادق علیه السلام می فرمایند:"حب الدنیا رأس کل خطیئه"(1)

در ایام عزاداری دهه ی آخر صفر قرار داریم و مناسب است تا سخنی از امام حسین علیه السلام بیاوریم،چقدر خوب است همانگونه که در مجالس حسینی شرکت می کنیم نسبت به شناخت ماهیت نهضت حسینی هم توجه داشته باشیم و اصلاً فلسفه ی عزاداری برای سید الشهداء این است نه این که فقط در محرم و صفر یک لباس سیاه بپوشیم و در مجالسی غیر از مجالس مفید علمی و وعظ و... شرکت کنیم.امام حسین علیه السلام در مسیر کربلا خطبه ای را ایراد فرموده اند که بخشی از آن این است:"ان الناس عبید الدنیا والدین لعق علی السنتهم یحوطونه ما درّت معائشهم فاذا محصّوا بالبلاء قلّ الدّیّانون"(2) مردم بندگان دنیا هستند و دین لقلقه ی زبان های آن هاست تا وقتی که زندگی های آنان مشکلی نداشته باشد پس چون با بلا و آزمایش روبرو شوند دینداران اندک خواهند بود.وقتی بیشتر در این سخن امام دقت می کنیم درمی یابیم که عافیت طلبی و دوستداری دنیا خطری است که همیشه جامعه ی دینی را تهدید می کند و مطالعه ی سیاست های استکبار جهانی نشان می دهد که جهت گیری این سیاست ها به سوی دنیوی شدن مردم و جنبه های مختلف زندگی آن هاست.در رابطه با مردم حبیب آباد هم خطری که پیش روی پیشرفت این شهر وجود دارد عافیت طلبی مردم است.مردم اگر هم خواسته ای داشته باشند باید برای تحقق آن ها تلاش کنند نه این که دست روی دست بگذارند ، با سوف سوف گفتن مشکلی حل نمی شود.

مکن ز غصه شکایت که در طریق طلب               به راحتی نرسید آن که زحمت نکشید

اگر مردم ما همت داشته باشند و به عبارت دیگر عافیت طلب نباشند -البته مراد و منظور بنده از این جمله عافیت طلبی در راه پیشرفت و سعادت است - بسیاری از مشکلات پیش روی ما حل می شود و خداوند ما را یاری می کند.بر اساس قرآن زمانی که حضرت موسی از طرف خداوند قوم خویش را به جنگ با مصریان دعوت می کند قوم بنی اسرائیل تنبلی می کنند و به اصطلاح از زیر کار در رفتند"فاذهب أنت و ربک فقاتلا انّا هاهنا قاعدون"(3). حال آن که یاری خداوند معطوف به یاری و تلاش خودمان است"ان تنصروا الله ینصرکم و یثبّت اقدامکم"(4).

حال راهکار ما برای مقابله با عافیت طلبی و دوستداری دنیا چیست؟

جواب این سؤال را باید در دستورات دین اسلام جست و جو کرد، البته ما قصد بررسی علمی و تخصصی این موضوع را نداریم و سعی ما بر این است که به طور اجمالی و به اصطلاح ساندویچی پاسخ بگوییم و این نویسنده ی حقیر سال ها باید در محضر علما کسب علم کند و صحبت های ما در اصل مقدمه ای برای ورود به این عرصه ی وسیع باشد.و اما جواب،بطور کلی معنوی گرایی ضد دوستداری دنیا است و این دستورات اسلام به عنوان مثال نماز،روزه،حج و ... برای یاد خدا و پرهیز از دنیاگرایی انجام می شود.حضور در مساجد،مجالست و هم نشینی با علما و ... نیز در وصول به این مهم موثر هستند و حال که شهر ما از نعمت نماز جمعه برخوردار است چه کاری بهتر از شرکت در این فریضه ی الهی"ذلکم خیر لکم ان کنتم تعلمون"(5).پس نتیجه می گیریم که هرچه به یاد خدا باشیم ، تقوای الهی پیشه کنیم و در یک کلام به دستورات اسلامی پایبند باشیم کمتر در منجلاب حب دنیا و این چاه ضلالت و گمراهی غرق می شویم .در پایان خوشبختی و سعادت همه ی مردم حبیب آباد را از خداوند سبحان مسئلت می نمایم و ان شاء الله که دعای خیر امام زمان عجّل الله تعالی فرجه شامل حال ما بشود والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته./       امید نوربخش

1)شیخ صدوق،الخصال،ج1،ص 46

2)محمدباقر مجلسی،بحار الانوار،ج44،ص382.

3)مائده/24.

4)محمد/7.

5)جمعه/9.