دیر زمانی است که جوانان کشورهای اسلامی، که از تابش وحی و زلال‏ معارف ناب الهی بهره می‏ برند، باشیوه‏ های گوناگون و متنوع دشمن، ‏در راهزنی فکر و فرهنگ رو به رویند.

امروز دشمن به خوبی دریافته است که ما جوانان با ویژگی‏ هایی‏ همانند آرمان خواهی، عدالت‏ طلبی، عشق به باورهای آسمانی و علاقه‏ به رهبران مذهبی، لشکرهایی به هم فشرده و آماده کارزاریم. ازاین رو، ایجاد تردید در باورهای دینی، تزریق فرهنگ بیگانه‏ با نمایش آداب و رسوم و شیوه‏ های زندگانی آنان، کوشش حساب شده‏ در کنار زدن چهره‏ های مورد علاقه مردم بویژه جوانان، پرورش روحیه‏ ذلت و خواری در بیگانه ساختن ما با الگوهای شایسته فرهنگ اسلامی‏ و ارائه الگوهای ساخته شده از آن سوی مرزها به عنوان معجزه‏ آفرینان خوشبختی و سعادت و رفاه را در دستور کار خود قرار داده تا بدین وسیله دست‏ یکایک ما را از دستان پرمحبت اسوه‏ های صداقت‏ پیشه و راستین در آورده و دل و دیده مان را از آموزه‏ های ناب‏ دینی تهی گرداند. غافل از آنکه نسیم سعادت بخش معارف الهی وسخنان قدسی پیشوایان محبوب ما، به سان کیمیایی گران سنگ، دلهای‏ آگاه و بیدار همگان را از غبارها پاک ساخته، آینه گونه محل‏ پذیرش آفتاب هدایت می‏گرداند.
ما جوانان به دنبال الگویی هستیم که نخست هم‏سن و سالمان باشدو همانند ما در طوفان جوانی بوده و در نشیب و فراز حوادث حضورداشته باشد. و دربحران های اجتماعی، سیاسی و حتی اقتصادی درگیر شده باشد تا به‏ خوبی او را همانند خود بدانیم و از شیوه زندگانی، روش برخورد او با دیگران، چگونگی سخن گفتن، شهامت، شجاعت، دلیرمردی و بی‏ باکی وی برای خود سرمشق بگیریم و او را نمونه‏ ای تمام عیار برای‏ امروز و فردای زندگی خود بدانیم.از این رو الگو گرفتن از دفتر زندگانی حضرت علی اکبر (علیه السلام) می تواند بهترین الگو در تمامی زمینه ها برای ما جوانان باشد.

حجت الاسلام و المسلمین سید محمد مومنی امام جمعه حبیب آباد

آب و زمین حاصلخیز موهبتی الهی است که حفظ آن و نیز بهره برداری صحیح و اصولی از آن ، هم در قانون شرع و هم در حکم عقل لازم و ضروری است. با توجه به کاهش نزولات آسمانی در سال های اخیر و پایین رفتن سطح آب های زیر زمینی و کمبود شدید آب در منطقه، لازم است برای جلوگیری از هدر رفت آب در بخش کشاورزی و استفاده بهینه از آبِ موجود و پیشگیری از پیشرفت کویر (با زیر کشت بردن زمین هایی که بر اثر کم آبی لَم یزرع مانده و تبدیل به کویر شده) از روش های علمی و فنی جدید آبیاری استفاده و آن را جایگزین آبیاری سنتی نمود. البته در مورد صحرای حبیب آباد که متشکل از چهار قسمت ( صحرای کِلِئی ، زیر امامزاده ،مادیانی و صحرای موش) و به صورت خرده مالکی است، معقول چنان است که به منظور دسترسی آسان به اراضی، صرفه جویی در وقت و هزینه ها ،تسهیل در انجام امور کشاورزی و ... نخست تجمیع و یکپارچه سازی اراضی و خیابان کشی در بین قطعات آن صورت گیرد سپس با لوله گذاری ،آب به زمین های قسمت بندی شده هدایت گردد تا از آب و خاک موجود با صرف کمترین هزینه ، بهروری بهینه حاصل آید. امیدواریم کشاورزان عزیز و فهیم با عنایت به اهمیت این امر در تحول و پیشرفت کشاورزی منطقه با همراهی و مساعدت مسئولین محترم و کارشناسان مربوطه ،هر چه زودتر و به نحو احسن این مهم را صورت داده و به سرانجام برسانند. والله الموفق و المعین

مهندس نقدی رئیس جهاد کشاورزی شهرستان برخوار

یکی از راهکارهای افزایش راندمان آبیاری ، با توجه به محدودیت آب در استان و کشور و به ویژه منطقه برخوار (حبیب آباد) اجرای طرح یکپارچه سازی و تجهیز اراضی سنتی به مدرن می باشد که می تواند راندمان استفاده از آب را تا 50% افزایش دهد ثانیا هزینه تولید در واحد سطح را کاهش و در واقع جلوگیری از پرت وقت، انرژی، آب و ... را می کند که با کاهش هزینه تولید، در واقع تولید محصول اقتصادی تر می شود.

عباسعلی عالم رئیس شورای شهر حبیب آباد

کشاورزان بزرگوار و فهیم حبیب آباد از منافع و اثرات بسیار مفید یکپارچه سازی اراضی کشاورزی آگاهی دارند و از این طرح که امام جمعه محترم نیز بر آن تاکید می ورزند به خوبی استقبال می نمایند.

پراکندگی اراضی یکی از معضلات بخش کشاورزی محسوب می شود، به طوری که کلیه صاحبنظران آن را یکی از موانع اصلی توسعه می دانند و در مقابل، از یکپارچگی اراضی به عنوان یکی از عوامل عمده دگرگونی در بخش کشاورزی یاد میکنند.

( لازم به ذکر است محدوده ی مشخص شده در تصویر بالا دقیق نیست.)

مزایای یکپارچه سازی اراضی کشاورزی:

*افزایش عملکرد در واحد سطح

*افزایش سطح زیر کشت

* صرفه جویی در مصرف آب

*بهبود کیفیت محصولات کشاورزی

*مکانیزه شدن کشاورزی

*افزایش مبادلات و ارتباطات

*افزایش درآمد بهره برداران و بهبود سطح زندگی کشاورزان 

*کاهش هزینه های تولید

*افزایش سرمایه گذاری جهت انجام امور زیر بنایی

*از بین رفتن مرزهای غیر ضروری

*کاهش تعداد قطعات پراکندگی اراضی(آبی و دیم) 

*جلوگیری از فرسایش خاک

*کاهش مهاجرت به شهرهای بزرگ

*استفاده از دستاوردهای و تجهیزات علمی و فنی پیشرفته

*گسترش روحیه تعاون و مشارکت در کشاورزان

دو سال قبل 31 فروردین 1392 ، 52 دقیقه بامداد ناگهان حبیب آباد در صدر اخبار ایران قرار گرفت ..

خبر از این قرار بود :  « زلزله ای به قدرت 4.1 ریشتر حبیب آباد را لرزاند »

همه شهر از صدای مهیبی بیدار شدند و به سرعت خانه ها را ترک کردند بطوری که آن موقع شب بخاطر تردد زیاد وسایل نقلیه ترافیک شد ، صدای تلفن های همراه به صدا در آمد ، هر کس از هر جایی با حبیب آبادی ها آشنا بود تماس می گرفت و جویای احوال می شد . مسئولین به سرعت خود را به حبیب آباد می رساندند ، حتی مردم شهر هم سراغ همدیگر را می گرفتند ،بعضی ها مشغول خواندن دعا بودند  یا حتی نماز آیاتی که آن موقع خواندنش بر همه واجب شده بود. در دل همه هراسی بود از سویی نیرویی در وجودمان احساس میشد که ما را به مبداء هستی نزدیکتر میکرد.آن موقع یاد خدا در دل همه بسیار پر رنگ بود.حتی تا ماه ها بعد نیز این نزدیکی به خدا را احساس می کردیم.

آن شب اکثر مردم تا صبح خارج از خانه ها بیدار ماندند ...

و امروز دو سال از آن واقعه می گذرد

با خود گفتم چه شده است که یاد خدا در یک لحظه آنقدر پررنگ می شود که گویی تمام وجود انسان را در بر می گیرد و با گذشت زمان و از یاد رفتن لطف و رحمت خداوند یاد او نیز کمرنگ می شود؟ چرا ما انسان ها انقدر فراموشکاریم؟

چرا مردم و یا حتی مسئولین منتظرند تا اتفاق ناگواری بیافتد و به سراغ همدیگر روند ؟

آیا لازم است اتفاقی مانند زلزله در یک شهر بیافتد تا با همدیگر همدل و همراه شویم ؟

خدایا بفهمانم که بی تو چه می شوم، اما نشانم نده
مهربانا هم بفهمانم و هم نشانم بده که با تو چه خواهم شد

با نزدیک شدن به ماه محرم الحرام هیئت های مذهبی حبیب آباد نیز همچون دیگر هیئات مذهبی به فکر برنامه ریزی برای این ایام هستند اما مواردی در این برنامه ریزی ها قابل تامل است که انشاالله هیئات مذهبی آنها را رعایت نمایند:

1- در برگزاری مجالس توجه شود که چه مطالبی به شرکت کنندگان ارائه می شود و مطالب خلاف واقعیت نباشد.

2- مسئولین هیئات متوجه این باشند که برگزاری مراسم ها در موقع برگزاری نماز نباشد چرا که فلسفه قیام اباعبدالله (ع) به پا داشتن نماز بوده است.

3- برپاکنندگان ایستگاه های صلواتی رعایت نمایند که موجب آزار و اذیت مردم نگردند و از سد معبر خودداری نمایند.

4- هیئات مذهبی ساعت مشخصی برای برنامه های خود داشته باشند و سعی کنند مراسم تا ساعات پایانی شب به طول نیانجامد.

5- از اصراف و هزینه های نابجا پرهیز شود.

6- مسئولین هیئت ها توجه داشته باشند که اختلاط زن و مرد ایجاد نگردد.

7- نحوه پذیرایی از عزاداران بسیار حائز اهمیت است که لازم است مسئولین هیئات نظارت بیشتری بر این موضوع داشته باشند.

8- لازم است هیئات مذهبی رعایت حال همسایگان را بنمایند و صدای مراسمات آنها موجبات اذیت و آزار همسایگان را فراهم نسازد.

9- نظافت محیط و اطراف محل برگزاری مراسمات بسیار با اهمیت است.

10- مسئولین هیئات انتقادپذیر باشند و تحمل شنیدن انتقاد را داشته باشند.

پیشنهاد می شود در ابتدای برگزاری مراسم آیاتی از قرآن کریم تلاوت و تفسیر آن نیز بیان شود و تمامی هیئات و ایستگاه های صلواتی اذان را پخش نمایند.

ان شاالله همه ی تلاش ها در برپایی مجالس عزاداری حضرت سیدالشهدا علیه السلام مورد قبول درگاه حضرت حق قرار بگیرد.

دیشب حدود ساعت 1:30 نصف شب بود که با صدای چندتا خمپاره و نارنجک از خواب پریدم.صدای چنتا نفربر هم میومد که تو بلوار شهید بهشتی رفت و آمد می کردند.صدای جیغ و شیون هم گوش فلک رو کر کرده بود.یکم که خواب از سرم پرید به خود اومدم ؛ متوجه شدم که جنگ نیست، مثل اینکه عروس کشونه!!!

با خودم فکر کردم این فرهنگ غلط یا بهتر بگم بی فرهنگی کی دست از سر مردم ما بر میداره؟!!

درسته یه شب هزار شب نمی شه ولی چرا به خاطر یک شب خوشی خودمون می خوایم آسایش مردم رو ازشون بگیریم و باعث آزار و اذیت مردم بشیم؟!